Η περίπτωση των ποδοσφαιρικών σωματείων στην ελληνική κοινωνία του Μεσοπολέμου 1922 -1936
Γιώργος Γάσιας
Στις επόμενες σελίδες θα γίνει προσπάθεια παρουσίασης της οργάνωσης του ποδοσφαίρου αλλά και του ποδοσφαιρικού σωματείου του Μεσοπολέμου με σκοπό να αναδειχθεί η σημασία του, όχι απλά και μόνο ως μηχανισμού εξισορρόπησης των κοινωνικών εντάσεων αλλά κυρίως ως μηχανισμού εδραίωσης βασικών ιδανικών της αστικής κοινωνίας όπως η πίστη στην ατομική επίδοση, στην εργασία, στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, η πίστη σε μια κοινωνία που θα αυτορυθμίζεται με γνώμονα τη λογική, η πίστη δηλαδή σε αξίες καθόλου ουδέτερες ιδεολογικά και πολιτικά.
Την περίοδο του Μεσοπολέμου, μέσω της συγκρότησης ενός ποδοσφαιρικού σωματείου, ταξικές, πολιτικές και εθνοτικές κοινωνικές κατηγορίες εξέφραζαν, από τη μία, την ιδιαιτερότητά τους στο χώρο της πόλης, από την άλλη όμως, η διοίκηση, οι ποδοσφαιριστές και οι φίλαθλοι που το αποτελούσαν συγκροτούσαν έναν τύπο εθελοντικής συσσωμάτωσης όπου ήταν δυνατή η συμμετοχή μελών όλων των κοινωνικών τάξεων αναδεικνύοντας εντέλει, σε μία πιο συνολική προσέγγιση, το συναινετικό πνεύμα και την ισορροπία της κοινωνικής πυραμίδας.
